Rekultywacja chemiczna polegająca na inaktywacji fosforu zostanie przeprowadzona na wszystkich 4 jeziorach objętych projektem.

Metoda inaktywacji fosforu polega na zmniejszeniu dostępności tego pierwiastka dla producentów pierwotnych (głównie glonów planktonowych i sinic) za pomocą koagulantów. Dzieje się to wskutek strącenia związków fosforu z kolumny wody (bezpośrednio po zabiegu), ale przede wszystkim powstrzymania uwalniania tego pierwiastka z osadów dennych w dłuższym horyzoncie czasowym, wskutek zwiększenia ich zdolności sorpcyjnych. Wprowadzony do jeziora koagulant osiada na dnie w postaci kłaczków, tworząc barierę zapobiegającą wydzielaniu się fosforu z osadów do wody. Skuteczność metody uwarunkowana jest utrzymaniem powierzchniowej warstwy osadów jeziornych w stanie względnie nienaruszonym.

 

Platforma pływająca do aplikacji koagulantów (fot. J. Grochowska) 

 

Biorąc pod uwagę uwarunkowania stosowania różnych rodzajów koagulantów i zagrożenia z tym związane oraz wyniki badań fizyko-chemicznych wód jezior kartuskich, do rekultywacji użyte zostaną koagulanty będące solami żelaza jak i glinu.

Koagulanty będzie rozprowadzony metodą powierzchniową z pokładu jednostek pływających. System dozujący środki chemiczne będzie umożliwiał regulację intensywności ich podawania. Jednocześnie zabieg zostanie przeprowadzony w taki sposób, aby równomiernie rozprowadzić koagulant na całej powierzchni wyznaczonego akwenu i bezwzględnie unikać niekontrolowanych zrzutów użytego środka podczas postoju lub manewrów pomocniczych jednostek pływających.

Koagulant będzie podawany tuż pod powierzchnię wody, stosując rozwiązania techniczne uniemożliwiające napowietrzenie formujących się kłaczków i ich flotację.

Dofinansowanie

Inwestycja jest dofinansowana ze środków Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko, dla którego instytucją pośredniczącą jest
Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

 

Zobacz więcej ›