Zabieg biomanipulacji (rekultywacji biologicznej) zostanie przeprowadzony na wszystkich 4 jeziorach objętych projektem.
Biomanipulacje rybackie są metodą kształtowania struktury ichtiofauny w celu ograniczenia nadmiernego pogłowia ryb zooplanktonożernych i bentosożernych. Stosuje się zarybienia drapieżnymi gatunkami (głównie szczupakiem i sandaczem). Wywierają one presję pokarmową na ryby spokojnego żeru ograniczając tym samym ich presję na zooplankton.
Licznie występujące skorupiaki planktonowe są naturalnym kontrolerem ilości glonów planktonowych. W konsekwencji taka przebudowa struktury gatunkowej ryb sprzyja poprawie jakości wody w jeziorze.
Metodę biomanipulacyjną przyjęto za uzupełniającą w procesie rekultywacji jezior kartuskich. Przewiduje się dokonanie zarybień narybkiem rodzimych gatunków ryb drapieżnych: szczupaka, sandacza oraz bolenia, każdorazowo dobierając dawki roczne materiału zarybieniowego do wyników monitoringu ichtiofaunistycznego.
Terminy realizacji poszczególnych etapów zarybień będą uzależnione od doboru sortymentu materiału zarybieniowego: wylęg żerujący, narybek wiosenny, letni lub jesienny.
Rysunek 1. Sprzęt używany do zarybień (fot. M. Łopata)
Materiał zarybieniowy pochodzić będzie z ośrodków chowu i hodowli ryb położonych w bliskim sąsiedztwie jezior kartuskich. Mała odległość sprawi, iż wsiedlane ryby będą niezmęczone transportem, w krótkim czasie po odłowie i dobrej kondycji. Materiał zarybieniowy będzie posiadał aktualne weterynaryjne świadectwo zdrowia.
Zarybianie przeprowadzane będzie przez specjalistów z branży rybackiej, pod stałym nadzorem ichtiologa, metodą „z łodzi”. Technika polega na sukcesywnym opływaniu akwenu wzdłuż linii brzegowej łodziami, z których ryby po kilka sztuk będą wprowadzane w strefę litoralową lub sublitoralową zbiornika – od strony otwartej wody.
Inwestycja jest dofinansowana ze środków Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko, dla którego instytucją pośredniczącą jest
Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.