Jesienna aplikacja koagulantów

Jesienią ubiegłego roku wprowadzono kolejną dawkę koagulantów na jeziorach: Mielenko, Klasztorne Małe i Klasztorne Duże

W listopadzie ubiegłego roku wprowadzono do jezior kolejne dawki koagulantów, które mają za zadanie zahamowanie uwalniania fosforu z osadów dennych. Zadanie i działanie koagulantów zostało już omówione we wcześniejszych artykułach.

Koagulant rozprowadzono metodą powierzchniową, z pokładu jednostek pływających. Koagulant został równomiernie rozprowadzony na całej powierzchni poszczególnych akwenów.

W jeziorach Klasztorne Małe i Klasztorne Duże w ubiegłym roku wprowadzono dwie dawki koagulantów, tj. pierwsza dawka wczesną wiosną, druga dawka jesienią.

Natomiast w Jeziorze Mielenko aplikacja koagulantów zaczęła się już w roku 2020. Jezioro Mielenko jest najwyżej położonym jeziorem z czterech, które jednocześnie najmniej jest zależne od prowadzonych prac refulacyjnych na Jeziorze Karczemnym. W związku z tym inaktywacja fosforem mogła zostać prowadzona dużo wcześniej niż w pozostałych jeziorach.

W oparciu o wyniki analiz frakcji fosforu w osadach dennych poszczególnych jezior, które przeprowadził Uniwersytet Warmińsko- Mazurski w Olsztynie obliczono ilość potrzebnej dawki koagulantów żelazowych (PIX 111) i glinowych (PAX 18). Poniżej znajduje się ilość koagulantów, którą zaaplikowano do poszczególnych jezior:

1. Jezioro Mielenko

2 485 kg PAX 18

2 260 kg PIX 111

2. Jezioro Klasztorne Małe 

18 839 kg PAX 18

7 054 kg PIX 111

3. Jezioro Klasztorne Duże

37 100 kg PAX 18

23 284 kg PIX 111